Project Spiegelingen

Als eerste bijzondere project wil ik hier het proces van de Spiegelingen nader toelichten. Met Susan Reijnders werk ik aan een expositie in de Oude St. Victor in Batenburg in augustus/september 2021. Een onderdeel van deze expositie is dit project. Het begon allemaal in maart 2020 toen ik flinterdunne porseleinen plaatjes had gebakken en Susan vroeg hierop te reageren door erop te schilderen met keramische pigmenten.



We hebben allerlei mogelijkheden uitgeprobeerd en zijn uiteindelijk uitgekomen op een 'verf' gemaakt van Kerpa vermengd met  ijzeroxide en kopercarbonaat. Tijdens deze experimenten hebben we overlegd wat voor afbeeldingen op de platen moesten komen. We moesten denken aan een waterplas waarin -  in dit geval - de beuk wordt gereflecteerd. Maar je zou ook kunnen denken aan de weerspiegeling van een herinnering, of iets waaraan je je spiegelt. In april 2021 hebben we een week aan dit thema gewerkt. Vorig jaar was het idee om een dergelijke Spiegeling in een zwarte platte bak met water te leggen om het goed tot z'n recht te laten komen. Dit idee is gedurende het afgelopen jaar verder uitgewerkt. Ik heb boswaterplassen van keramiek gemaakt. Helaas gaf dit niet het effect wat we zochten. In plaats daarvan is het idee nu om verse klei 'uit te wandelen' tot een bospaadje, vervolgens leggen we de Spiegelingen daarop. Het zou een performance kunnen worden. Er zijn verschillende technieken gebruikt voor deze Spiegelingen. Susan schildert op biscuit gebakken en ongebakken porselein wat daarna wordt afgebakken op hoge temperatuur. Ik werk met monoprint en schilderen en allebei hebben we wasreliëfs gemaakt.



Susan zegt hierover: ”het is voor mij een bijzondere ervaring om te reageren op het werk van Wietske. Anders dan een leeg vel rijstpapier heb ik nu te maken met een min of meer ronde vorm die Wietske al betekenis heeft gegeven. Sommige delen zijn glad, andere ruw en voorzien van wisselende structuren, er zitten uitstulpingen op en soms zit er een duidelijke richting in.
Indachtig de beukenboom en de waterplassen in het bos, reageer ik intuïtief op Wietske’s sculpturen op het platte vlak die zij reliëfs noemt. Door pigmenten toe te voegen aan dit al bestaande tafereel versterk ik de sfeer die de plaat al heeft, of geef ik er juist een draai aan, door er met ferme lijnen een nieuwe richting aan te geven. Het is ongelooflijk spannend omdat deze ondergrond weerbarstig is en hoogteverschillen heeft. Mijn penseelstreek ondervindt weerstand en daar maak ik graag gebruik van; de tekening krijgt een levendigheid door de onverwachte strubbelingen in de lijnvoering. Ook erg spannend dat de oven het laatste woord heeft, een machtig mooi proces, een nieuwe wereld voor mij.”

--